ब्यङज्ञ् कविता : “ढाँकर रासबिस”

हामार .. यिड् भाषा
हलुवानी .. ना पाँठा?
रासबिस हए ..बड् ढाँकर
निक्लिए हईचे .. चेअन घाँटा।

ढाँकरेर .. घर ना बारी
बुझालअ् .. बुझेना काथा।
हाय रे हाय .. रासबिस
हिलाए बेराचे .. आफ्नार माथा।।

ढाँकर कि .. सुँधी जाने
यिला गिर्हसेर .. धान पाँटा।
जेइतिर देख्बे .. दगदग्
अइतिर खाबे .. छाँपा-नाँका।।

ढाँकर ना जाने .. जात-धरम
देहाडर .. गिर्जन ढाँका।
चल्ती फिर्ती .. बेरानी ताँहार
दल्दल बुमबुम .. साँका-लाँका।।

गाँए ना चिने .. माँअ ना चिने
गँरु भाईक .. देखिए बेका।
ईष्टकुटुम्ब,नाता .. रिस्तेदार ना चिने
चखु मुजिए .. ले झाँका।।

समाज त छाबेचे .. तहरे सेवा
तुइरे ढाँकार .. देहारए मात्रेना साँका।
सभाके सम्ठिए .. लिए त जाँ
तुई बलुवा सिकेक .. ना रे भाषा।।

अन्छा बिछिए .. जराए त देखेक,
तोर माँअर .. पुस्तारक बाचा।
अस्तित्व पहिचान छे .. तहरे हाथत
तुई बलुवा सिकेक .. ना रे भाषा।।

कचनकवल :- ३, दल्की झापा
हाल :- मलेसिया
याे खबर पढेर तपाईलाई कस्ताे महसुस भयाे?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

तपाईको प्रतिक्रिया

सम्बन्धित समाचार