हामी : टीका पोखरेल

हामी : टीका पोखरेल

उनलाई देशको बेवास्ता छ नोट भए पुग्छ छैन वास्ता जनताको भोट भए पुग्छ । हामी जनता उस्तै नै छौँ चोट भुली हाल्छौं जे गरे नि लुरुलुरु भोट खसालिहाल्छौं ।। कार्यकर्ता हैन हामी दास जस्तै भयौं जिवनभर उनक...
भोग पुगेछ

भोग पुगेछ

- टीका पोखरेल स्याललाई दसा लाग्यो भने शहर पस्छ भन्थे भोग सबै पुगे पछी काल खोज्छ भन्थे । दुई तिहाइको बहुमतले मात लागेछ कमाउनिस्टको यो देशमा भोग पुगेछ ।। बद्नाम गर्यौ कम्युनिस्टको बाटो बिराएर भ्रष...
कविता :  सेवा शुल्क

कविता : सेवा शुल्क

राज कुमार कार्की भयो नेपाल बेरोजगार उत्पादन गर्ने भाडो। नीति नियम समय सापक्ष नहुदा भयो घाँडो।। देशमा ठूलै परिवर्तन नभएको पनि त हैन। लोकतत्र देखि गणतन्त्र सम्म केही नयाँ छैन।। वैदेशिक रो...
कविता : म र त

कविता : म र त

- राज कुमार कार्की संसारमा लडाइँ छ को ठूलो। म ठूलो कि त ठूलो।। बालुवाटार भन्छ म ठूलो। खुमल्टार भन्छ म ठूलो।। सिंहदरबार भन्छ म ठूलो। भैसेपाटि भन्छ म ठूलो।। ब्यापारी भन्छ म ठूलो। ग्राहक ...
कबिता :  गवेषणा

कबिता : गवेषणा

 -  दयानन्द गोस्वामी गवेषणा आफ्नै सुरम्य जीवनको शेषांक ,शुन्यता बाहेक क्यै रहेन, तनमय तमोरका झंकारहरु मा छन्दमय तरंगित सरगम मिलेन, नुपूरका हरेक मोहक छमछमहरू मनमा सजिएका मिठा सपनाहरु, अनी त्व...
कविता : प्रेमको देशमा

कविता : प्रेमको देशमा

वीरका पाखुरा चम्किए राजमा आज यो चेतना फैलियो साथमा सिर्जना कोर्दछौँ देशको नाममा रम्दछौँ लेकका टाकुरा साथमा १ कर्म विश्वासले प्रेमले चम्किने मित्रता तोडिए दूर्दशा निम्तने विश्व नै काँप्छ यी वी...
कविता : काङ्ग्रेस 

कविता : काङ्ग्रेस 

राज कुमार कार्की काङ्ग्रेस हो देशको पुरानो पार्टी । नेताहरु गुट बनाउछ्न ढाटी (ढाटी ।। गल्ती गरे बि पि को समाजवाद छाडेर। गुट बनाए किन आज रछ्यान मै गडेर।। बनाए आज किन एक नदीको तीन...
कविता : बाल पीडा

कविता : बाल पीडा

राज कुमार कार्की हिमालको हिउँमा चौँरी गाई छेउमा। टल्किएका झै मोती अरु सब त कति। डाँफे अनि मुनाल अरु कति होलान। यार्सागुम्बा खोजेर किन्दै हामी रोजेर। कापी अनि कलम यस्तै हाम्रो च...
कविता : बाल चिन्तन

कविता : बाल चिन्तन

राज कुमार कार्की हामी साना बालक घरमा छौ बसेका। लेख पढ अहिले बन्द भयो जहिले।। कोरोनाको कहर पढ्न लेख्न रहर। छैनन् कापी कलम गुरुलाई सलाम।। भैयो हामी सिकार जीवन भो धिक्कार। बानी सब ...
कबिता :  ” शुक्षात्मा “

कबिता : ” शुक्षात्मा “

दयानन्द गोस्वामी संसार मा कसलाई आफनो भनुँ म मैंले अॉखा चिम्लेको मात्र के थिएँ, मृत्यु भएँ अरे भन्ने हल्ला फैलियो आखिर निंद्रा नि त अर्ध मृत्यु नै हो, अनी मृत्यु लाई चिरनिंद्रा नै भन्छ...